Na szlaku - po górach i nizinach - Mt. Olympus - 2022

GÓRY ŚWIATA 17 czerwiec 2022

Mt. Olympus - 2022 - Skala & Mitikas

Prionia-Spilios Agapitos-Skala-Mitikas-Skala-Spilios Agapitos-Prionia
Odległość: 19,1 km
Czas trwania: 9 godz., 46 min i 55 s
Średnia prędkość: 2,0 km/h
Minimalna wysokość: 1114 m
Maksymalna wysokość: 2950 m
Całkowita droga w górę: 2034 m
Całkowita droga w dół: 2074 m

Pierwszą przymiarkę do wejścia na górę Zeusa podjąłem w październiku 2021 roku, nie dane mi było zobaczyć nawet jej zarysu - deszcz nieustannie padał przez wszystkie cztery dni pobytu w nadmorskim miasteczku Paralia. Mimo tak niekorzystnych warunków pogodowych podjęliśmy próbę dotarcia do schroniska Spilios Agapitos celem wykonania rekonesansu przed ewentualną, kolejną wyprawą na Olimp. Wyjście to dostarczyło nam przede wszystkim realnych informacji dotyczących czasu dotarcia do Spilios Agapitos (2 godziny z Prionia), dojazdu do parkingu w Prionia oraz zasad panujących w schronisku (obowiązkowe kapcie w pomieszczeniach poza pokojem wejściowym). Informacje od osób schodzących w tym dniu z partii szczytowych góry jednoznacznie wskazywały na brak sensu dalszego brnięcia w górę - nikt z pytanych przez nas osób nie wspiął się na Mitikas, co poniektórzy dotarli na Skolio na którym pojawiły się miejscowe oblodzenia. Grecja, 9 października i śnieg? A i owszem.

Mając na uwadze moje wcześniejsze, październikowe doświadczenia, czerwcowy wyjazd obciążony był podobną obawą o sprzyjającą pogodę. Tym razem prognozy były bardziej optymistyczne - 17 czerwca będzie TĄ datą, zapowiadają niewielkie zachmurzenie i bardzo przyjemną temperaturę. Ponieważ całą trasę mamy zamiar przebyć w jeden dzień bez noclegu w schronisku, na parkingu w Prionia jesteśmy tuż po godzinie 6.00. Pierwsze cztery kilometry trekkingu to przyjemne nabieranie wysokości dosyć wygodną ścieżką poprowadzoną w lesie bukowo-sosnowym. Kolejne dwa przed Spilios Agapitos są już bardziej strome, szlak częściej opuszcza las, a z widocznych już w oddali zabudowań dochodzą dzwięki dzwonków zawieszonych na szyjach osiołków odpoczywających przed schroniskiem. Trasa oznaczona numerem E4, powyżej Spilios zawija kilkukrotnie po czym osiąga grzbiet Chondromesorachi, gdzie znajduje się kamienna ławeczka z widokiem na południowo-wschodnią część Parku Narodowego Olimpu. Są też pierwsze widoki na cel wędrówki - masyw Olimpu wygląda trochę jak zakończony ostrymi płytami grzbiet jaszczura. Na grani Chondromesorachi kończy się wszelka roślinność, a zaczyna się pas skalistych turni, piargów i drobnych płytek skalnych pochodzących z rozkruszonych łupków. Teren jest całkowicie pozbawiony gleby i wody. Pomiędzy skalistymi graniami znajdują kotlinki, w których zalegają jeszcze duże płaty śniegów. W oddali rysują się wierzchołki Skala i bardziej na lewo Skolio. Ten fragment jest bardzo monotonny i uciążliwy, droga dłuży się niemiłosiernie i człowiek ma wrażenie że stoi w miejscu. Po dotarciu na wierzchołek Skala większość wędrujących kończy swój trekking bądz kieruje się na pozbawiony trudności technicznych, drugi co do wysokości szczyt Skolio. Chcąc dotrzeć na Mitikas trzeba zejść krótkim kominkiem ze Skala i przetrawersować do przełęczy pomiędzy tymi szczytami, a następnie pokonać "Kaki Skala" - schody nieszczęścia - bardzo stromy i eksponowany odcinek wyprowadzający na wierchołek główny masywu. Nie ma tu, oprócz ok. 5-metrowego fragmentu liny w miejscu gdzie przechodzi się na drugą stronę grani, żadnych innym zabezpieczeń. Ścieżka oznaczona jest żółto-czerwonymi znakami, od czasu do czasu w ścianę wbite są splity umożliwiające założenie np. stanowiska. Technicznie porównałbym ten fragment do naszego szlaku na Przełęcz pod Chłopkiem na odcinku wyprowadzającym na Kazalnicę, z tym że tutaj takiego wspinania jest co najmniej dwa razy więcej. Te trudności należy uwzględnić szczególnie podczas schodzenia, ja odcinek Skala-Mitikas i to niezależnie od kierunku pokonałem w 40 minut. Na szczycie, o 12.20, ponownie dopisało mi szczęście - chmury które zazwyczaj w okolicy południa otaczają masyw Olimpu dziś wyraźnie odpuściły i mogę podziwiać panoramę w każdym kierunku, a widoki są godne Zeusa...